Architekt nie jest zawodem jak każdy inny. Architekt to innowator, który łamiąc opór otoczenia, wprowadza nowinki techniczne.

Panie! Ja buduję tak od 30 lat i jest dobrze! Dlaczego teraz mam robić inaczej? Kto to wymyślił? To nie będzie działać! Tego nie da się zrobić! – takie słowa często słyszy architekt na budowie. Nie może się jednak ugiąć. Dlatego często mój zawód nie cieszy się uznaniem wśród budowlańców :-).

Każda nowość na budowie jest wrogiem. Przykładowo jeszcze nie tak dawno temu było nim m. in. odwodnienie liniowe w łazience. Wymaga ono od budowlańców dużej dokładności przy kształtowaniu spadków. Znacznie łatwiej jest zamontować brodzik. Dlatego właśnie się „nie dało”. Jednak presja architektów i inwestorów zrobiła swoje. Dziś niemal każda ekipa daje radę to zrobić.

Teraz takim wrogiem są m. in. dachy bez okapów, które wymagają precyzji przy montażu rynny w połaci dachowej. Na razie niewiele ekip potrafi to dobrze zrobić i bojąc się późniejszej reklamacji zachęcają inwestorów do zmiany w projekcie i wprowadzenia okapów.

Zadaniem architekta jest pokonać ten opór przed zmianami. Dlatego w tym zawodzie trzeba stale rozwijać umiejętności perswazji oraz determinację. Nie chodzi tu tylko o kontakty z klientami, ale przede wszystkim z budowlańcami (oraz konstruktorami).

Dzięki badaniom E. M. Rogersa, których podsumowaniem jest poniższa grafika, wiemy, że wąska grupa ludzkości szybko tworzy innowacje. Troszkę szersza część populacji dość szybko je przyswaja.  Natomiast dalej jest reszta. Architekci mieszczą się w pierwszej lub drugiej kategorii. Natomiast z mojego dotychczasowego doświadczenia wynika, że budowlańcy zaliczają się zwykle do „późnej większości”.

By AnnaMariaGor – Praca własna, CC BY-SA 4.0, Link

Muszę tu jednak zastrzec, że nie wszystkie innowacje są dobre. Wiele z nich okazuje się po czasie chybionymi. Dlatego też architekt musi nie tylko być innowatorem, ale też musi twardo stąpać po ziemi tzn. nie może bezkrytycznie przyjmować każdej nowości oraz przed zastosowaniem danego rozwiązania musi je dokładnie rozważyć. W grę w końcu wchodzi jakość życia klienta.

*Z badaniami E. M. Rogersa można zapoznać się TUTAJ.